Kathmandu, Thamel

"Some moments are nice,
some are nicer,
some are even worth writing about."
(Charles Bukowski)

Hallo allemaal,

Op het moment beleef ik mijn laatste week in Nepal. Ik ben heel blij dat ik mijn verblijf met twee weken heb verlengd, maar ben ook heel blij dat ik zaterdag weer naar huis vlieg. Het was heel erg leuk en mooi, ik heb heel veel gezien en geleerd, maar het was ook lang genoeg. Ik verlang wel weer naar Nederland, naar de frisse lucht, de normale temperatuur, de taal, mijn huisje en natuurlijk alle mensen. Het is ook best lang, 90 dagen aan de andere kant van de wereld.

Afgelopen dinsdag ben ik teruggekomen naar Kathmandu, de meest vieze stad van de wereld. Ik mis Pokhara, de rust en ruimte daar, en KTM maakt dat ik er meer naar uitkijk om zaterdag weg te gaan.
Voordat we, Matilda, Christina en ik, Pokhara verlieten hebben we natuurlijk eerst afscheid genomen van de kinderen in het weeshuis. Het afscheid was leuk, met tikka's en veel tekeningen, en daarna zijn wij per taxi naar Kathmandu gegaan. Met de taxi inderdaad, want het regenseizoen is aan het beginnen en dus kunnen busritten nogal gevaarlijk zijn. Bovendien rijdt de bus aan de klifzijde van de berg, dus per taxi leek ons veiliger.
Woensdag is Matilda naar huis gevlogen. Ik heb wat leuke dagen met Christina gehad en haar broer Martin kwam op vrijdag aan uit Pokhara. Nu zijn wij dus met zijn drieen. We hebben gedag gezegd bij Rajesh, de organisator, en hebben een bezoekje gebracht aan Christina's eerste weeshuis. Ze zijn daar erg arm en de eigenaresse is zo sterk, ze wil echt niet om spullen vragen. Dat maakt dat wij het maar al te graag willen geven en dus hebben we samen voor de tien kinderen nieuwe schoolschoenen en rugtassen gekocht. De oudste jongen liep op zulke krappe schoenen dat hij uit school alleen nog maar op bed kon liggen omdat hij niet meer kon lopen. We hebben de nieuwe spullen gebracht en ze waren er verschrikkelijk blij mee. Een meisje is geestelijk beperkt en zij gaat niet naar school en hoeft dus ook geen schoolschoenen, maar voor haar hebben we heel mooie rode schoenen gekocht. Jullie hadden haar blije gezichtje moeten zien.

Gisterenochtend hebben we de Bagmati rivier bezocht, waar lijkverbrandingen plaatsvinden. Het was gek genoeg een heel mooie plaats en ik vond het heel bijzonder daar te zijn.

Morgen zullen Christina en Martin Nepal verlaten. Dan ben ik nog de enige hier en dus breng ik mijn laatste weekje alleen door. Ik hoop nog een paar bezienswaardigheden te bezoeken, zoals de Stupa en Garden of Dreams, en dan ben ook ik helemaal klaar om naar huis te gaan!

Veel liefs,
Danielle

UPDATE: Ik heb de drinkflessen (hard plastic, 1L) gekocht! Ik ga ze morgen naar het weeshuis brengen. De kinderen namen water mee in een oude waterfles van Christina, terwijl alle andere kinderen op school wel echte drinkflessen hebben. Ik had nog wat geld over, dus heb ik ook knutselspullen kunnen kopen, die hebben ze ook niet. Ik heb vier pakken potloden, een pak wit papier, lijmstiften en verf gekocht. Daarnaast heb ik ook nog wat spulletjes gehaald die altijd handig zijn (zeep e.d., zie foto's). Ze zullen er blij mee zijn!

Annapurna Basecamp

Hoi allemaal,

Daar ben ik weer, nog steeds in Nepal. Ik ga hier zelfs iets langer blijven dan gepland! Eigenlijk zou ik 31 mei terug naar Nederland vliegen, maar omdat ik het gevoel heb dat ik hier nog niet klaar ben, blijf ik twee weken langer. Ik kom nu terug op 14 juni.

De afgelopen weken zijn intensief geweest. Of, laat ik het niet te algemeen maken, vooral de laatste acht dagen. Maar laat ik bij het begin beginnen.
Ik wilde graag een trek gaan doen in de Himalaya en heb uiteindelijk een groepje mensen gevonden die dat ook wel zagen zitten. Met zijn vijven besloten wij de trek naar Annapurna Basecamp te gaan maken, een tiendaagse trek van Nayapul naar Annapurna Basecamp (ABC) en terug. Helaas werden net voordat wij zouden vertrekken twee van de vijf groepsleden ziek - en ik volgde. Ik heb zelf alleen hoge koorts gehad en ik ben nog steeds erg aan het hoesten, maar de andere twee groepsleden hebben zelfs in het ziekenhuis gelegen. Ondertussen gaat alles weer helemaal prima met hen, maar daardoor werd de trek een week uitgesteld en besloot ik om eerst naar Lumbini te gaan.

Lumbini ligt op de grens met India en is de geboorteplaats van Siddharta Gautama: Boeddha. Volgens de overlevering rustte Maya Devi op weg naar huis in Lumbini uit. Het was warm die dag en ze nam een bad in de vijver. Daar begonnen de weeën. Maya Devi stapte uit de vijver en beviel van Boeddha. Hij kon direct praten en deed zeven stappen in vier richtingen. Ter ere van Maya Devi is een tempel opgericht, de belangrijkste bezienswaardigheid van Lumbini.
Na de teloorgang van het Boeddhisme in de negende eeuw in India, raakte Lumbini in verval. Zes eeuwen later verwoestten moslimlegers de overige heiligdommen. Van de oorspronkelijke monumenten is dus weinig bewaard gebleven, maar Lumbini groeit in populariteit en dat doet de stad goed. Er zijn plannen om alles in ere te herstellen, en zelfs nu vind ik Lumbini de moeite waard om te bezoeken. Maar wel in het voor- of najaar. Nu was het namelijk 45 graden en veel te warm om de hele dag over het 9km2 grote veld te lopen. Toch heb ik veel van Lumbini gezien en heb ik genoten van de omgeving en de aapjes. Gelukkig was ook de tien uur durende busrit de moeite waard, het is de mooiste busrit die ik in Nepal heb gemaakt. Helaas ging op de terugweg de bus kapot en duurde de reis 1,5u langer, het blijft Nepal.

Na mijn bezoek aan Lumbini had ik nog een dag om de laatste voorbereidingen te treffen, want op zondag vertrokken wij met zijn allen voor de trek naar ABC. Gewapend met permit, afritsbroek, wandelstokken, backpack, zonnebrandcreme en handschoenen gingen wij helemaal in stijl op weg, eigenlijk niet wetende wat ons te wachten stond. Gelukkig.
De trek is loodzwaar geweest. Het is moeilijk te omschrijven hoe zwaar het was, je moet het gedaan hebben om het echt te begrijpen. We hebben 80km gelopen, en ABC ligt op een hoogte van 4200m. In de sneeuw dus, met minder zuurstof en kans op hoogteziekte. Maar ABC was de hemel, de weg er naar toe ging door de hel. We hebben negen uur per dag gelopen, berg op, berg af. Urenlang trappen oplopen, trappen aflopen, watervallen doorkruizen, bergen oversteken, rotsen beklimmen. Iedereen heeft minstens drie keer per dag gedacht niet meer verder te kunnen. Ik heb spiertjes in mijn kuit gescheurd, mijn backpack gebroken, twee teennagels verloren en mijn knie opengehaald. Ik heb elke dag lopen janken, ik heb overgegeven en gezweet zoals ik nog nooit heb gedaan. Het is fysiek het zwaarste dat ik ooit heb gedaan, zwaarder dan alle fietsvakanties achter elkaar. Maar het was het waard. Ik ben naar de top van de wereld gelopen, ik heb doorgezet terwijl ik dacht niet verder te kunnen en ik heb het gehaald, ik heb de bergen gezien zoals ik ze nooit meer zal zien, ik heb in de jungle gelopen, bloedzuigers van mijn benen moeten knijpen, ik heb mijzelf elke dag een paar keer overwonnen. En dat is het waard. Uiteindelijk gaat het niet over basecamp, over de natuur, over het zien van de bergen. Het gaat over grenzen verleggen, jezelf pushen, het gaat om discipline en overwinning. En dan kun je trots zijn. En dat ben ik ook. Trots op mijn kapotte benen, kapotte tas en stinkende kleding. Trots op mijn Annapurna Basecamp t-shirt. Trots op dat ik het heb gehaald.

We hebben de trek in acht dagen gelopen in plaats van tien, dus ik heb nu wat extra dagen in Pokhara. Ik was van plan aan het eind van de week een yoga en meditatiecursus te gaan doen, maar mijn kuiten mag ik niet stretchen. Ik hoop dus alleen een meditatiecursus te volgen deze week en dan ga ik volgende week naar Kathmandu. Daar heb ik nog anderhalve week om toerist te spelen en mijn reis af te sluiten. Op 14 juni vlieg ik terug naar Nederland via Istanbul. Ik ga genieten van mijn laatste weken hier en wens jullie ook allemaal een mooie tijd!

Liefs,
Danielle

Three Sisters Guesthouse

Hallo Nederland,

Hoe gaat het met jullie? Hoe waren Koningsdag en Bevrijdingsdag? Was het weer lekker oranje? En lees ik nou dat wij weer door zijn met het Songfestival? Het moet niet gekker worden. Maffe Hollandertjes!

Hier gaat alles prima. Ik heb vakantie!
Afgelopen zaterdag was mijn laatste dag in het weeshuis. De dagen daar bestonden uit de ochtend met de kinderen doorbrengen, Dal Bhat eten, hen naar de schoolbus brengen en dan het weeshuis schoonmaken. Vervolgens was er vrije tijd tot 16.30u en die hebben we vooral aan Lakeside doorgebracht. Lakeside is het centrum van Pokhara - bij het meer, inderdaad. Daar konden we fruit kopen, salades eten en winkelen. Het is heel zwaar, vrijwilligerswerk doen in Nepal. Heel vermoeiend. Rond half vijf keerden wij weer terug naar het weeshuis, wanneer de kinderen terugkwamen van school. Dan hielpen wij met huiswerk en om zeven uur was het weer Dal Bhat tijd. Werkelijk, ik kon niet meer. Elke dag at ik minder en minder rijst. Maar ik heb wel een shirt gekocht met de tekst: "Dal Bhat power, 24 hour".

Van het projectgeld heb ik regelmatig water gekocht, diverse keren groenten voor de Dal Bhat, prullenbakken voor in het weeshuis en de slaapkamer en over de picknick had ik geloof ik al verteld. Bedankt allemaal!

Sinds zaterdag is dus mijn vakantie begonnen. Ik slaap in het Three Sisters Guesthouse in Pokhara, een guesthouse van drie zussen (echt? Ja, echt) die allemaal goede dingen doen in Nepal. Ze plaatsen prullenbakken, net als ik dus eigenlijk, betalen hun gidsen voldoende, etc. Het guesthouse is fijn, ik heb een mooi uitzicht en een prima kamer. Ik blijf hier tot maandag en dan ga ik met een groep vrienden op trekking naar Annapurna Basecamp. De trek duurt tien dagen.
Maar eerst ga ik aanstaande zaterdag paragliden, met een parachute van een berg afspringen. Ik heb er zin in. Echt. Foto's volgen!

De tijd gaat snel hier, maar ik ga er nog een paar leuke laatste weken van maken.

Groetjes, Danielle

Pokhara

Namasté allemaal!

Hier weer even een update vanuit het warme Nepal.
Op het moment ben ik voor mijn vierde dag in het weeshuis in Pokhara. Vorige week heb ik in het bloedhete Chitwan doorgebracht, waar ik met nog vier andere toeristen een paar dagen ziek ben geweest. Verder was het daar prima vol te houden, ook al liep de temperatuur dagelijks op tot 43 graden. Ik heb met de olifanten gewerkt, eten voor hen gemaakt en ik heb ze in de rivier gewassen. Van het projectgeld heb ik aardig wat bananen voor hen gekocht. Vrijdag, zaterdag en zondag kwam er een groep vrijwilligers van mijn introductieweek en hadden wij een safariweekend. Vrijdag hebben wij een Tharu-dorp bezocht, de Tharu's zijn een Nepalese kaste, en zijn wij naar een elephant breeding centre geweest (waar ze met de olifanten fokken). Op de weg terug kwamen we zomaar een neushoorm tegen in het nationaal park! Met de zonsondergang er achter hadden wij echt een prachtig uitzicht.
Zaterdag was een lange maar leuke dag en het begon vroeg, met een kanotocht om zeven uur. Tijdens deze tocht hebben we wat krokodillen gezien. De kanotocht ging over in een twee uur durende wandelsafari, waar wij na een kwartier alweer een neushoorn tegenkwamen, dit keer badend in een meer. Na de safari gingen wij door naar de elephant bathing, het wassen in de rivier. Dat was weer erg leuk, zeker omdat ik nu niet alleen, maar met de andere vrijwilligers was. Er zijn dan ook leuke foto's gemaakt. Na een douche en een lunch volgde een vier uur durende jeepsafari - ik zei al dat het een drukke dag was. De safari was succesvol, we hebben maar liefst nog zes neushoorns gezien! Er leven er 500 in het park en daarvan hebben wij er acht gespot, ongelooflijk. De tijgers bleven helaas goed verstopt, maar met een neushoorn op drie meter afstand van de jeep hoor je mij niet klagen. Zaterdag was ook nog de verjaardag van een groepsgenootje, en met ballonnen, cadeautjes en taart hebben we dit gezellig gevierd.
Zondagochtend begon met een rit op de rug van een olifant, wat speciaal was, maar ik niet zo snel nog een keer zou doen omdat d e olifant het duidelijk niet naar zijn zin had. Na de rit volgde de zes uur durende busrit naar Pokhara en ik denk dat je het gelooft als ik zeg dat ik daar aardig gaar aankwam.

Gelukkig is het weeshuis leuk, er zijn ongeveer vijftien kinderen en er is nog een amdere vrijwilligster, een meisje uit Zweden. Sinds gisteren gaan de kinderen weer naar school,, het nieuwe jaar is begonnen (gelukkig 2071!), dus hebben wij aardig wat vrije tijd. 's Ochtends maken we het weeshuis schoon, daarna hebben wij vrije tijd die wij doorbrengen in het centrum van Pokhara, en om vier uur komen de kinderen terug en helpen wij hen met hun huiswerk. Ik heb gisteren voor een week schoon drinkwater betaald, bedankt allemaal!

Ik blijf hier tot volgende week vrijdag of zaterdag en denk er aan om dan een trekking te gaan doen. Het moet fantastisch mooi zijn om naar Annapurna Basecamp te lopen, een tocht van tien dagen. Maar dat kost aardig wat geld en energie, dus ik moet het een en ander uitzoeken.

Ik hoop dat bij jullie alles goed gaat en dat jullie fijne Paasdagen hebben gehad! Ik heb de chocolade eieren wel gemist.

Liefs! X

Chitwan

Hallo allemaal,

Even een heel kleine superspeed statusupdate.
Ik ben vanmiddag in Chitwan aangekomen. Vrijdag heb ik een leuk afscheid met de kinderen gehad en heb ik ze mee uit eten genomen. Dat was erg leuk, bedankt allemaal. Zaterdagochtend ben ik vroeg vertrokken en naar Kathmandu gegaan. Spullen gedropt en richting Thamel vertrokken. Verkeerde bus genomen, geholpen door een monnik, uiteindelijk in Thamel aangekomen. Leuke dag daar gehad en vanochtend om zes uur naar het busstation gegaan voor de bus naar Chitwan. Om 13u aangekomen in het warme maar mooie Chitwan. In de omschrijving van de organisatie stond dat ik in een gastgezin zou verblijven, maar het gastgezin blijkt een resort te zijn. Helemaal goed. Ik slaap in een dorm voor 7 personen. Er is warm water, mijn eerste warme douche in vier weken, al is dat niet heel erg nodig nu het buiten veertig graden is. Om 16u begint het 'programma', ik ga bij het breeding centre kijken en vanavond is er culturele dans.

Ik zit helemaal goed hier!

Groetjes, Danielle

Betekenis Durga (Engels)

Goddess Durga
The Mother Goddess & Her Symbolism

Goddess Durga is the mother of the universe and believed to be the power behind the work of creation, preservation, and destruction of the world. Since time immemorial she has been worshipped as the supreme power of the Supreme Being and has been mentioned in many scriptures - Yajur Veda, Vajasaneyi Samhita and Taittareya Brahman.

The Meaning of "Durga"

The word "Durga" in Sanskrit means a fort, or a place which is difficult to overrun. Another meaning of "Durga" is "Durgatinashini," which literally translates into "the one who eliminates sufferings." Thus, Hindus believe that goddess Durga protects her devotees from the evils of the world and at the same time removes their miseries.

The Many Forms of Durga

There are many incarnations of Durga: Kali, Bhagvati, Bhavani, Ambika, Lalita, Gauri, Kandalini, Java, Rajeswari, et al. Durga incarnated as the united power of all divine beings, who offered her the required physical attributes and weapons to kill the demon "Mahishasur". Her nine appellations are Skondamata, Kusumanda, Shailaputri, Kaalratri, Brahmacharini, Maha Gauri, Katyayani, Chandraghanta and Siddhidatri.

Durga's Many Arms

Durga is depicted as having eight or ten hands. These represent eight quadrants or ten directions in Hinduism. This suggests that she protects the devotees from all directions.

Durga's Three Eyes

Like Shiva, Mother Durga is also referred to as "Triyambake" meaning the three eyed Goddess. The left eye represents desire (the moon), the right eye represents action (the sun), and the central eye knowledge (fire).

Durga's Vehicle - the Lion

The lion represents power, will and determination. Mother Durga riding the lion symbolises her mastery over all these qualities. This suggests to the devotee that one has to possess all these qualities to get over the demon of ego.

Durga's Many Weapons

The conch shell in Durga's hand symbolizes the 'Pranava' or the mystic word 'Om', which indicates her holding on to God in the form of sound.
The bow and arrows represent energy. By holding both the bow and arrows in one hand "Mother Durga" is indicating her control over both aspects of energy - potential and kinetic.
The thunderbolt signifies firmness. The devotee of Durga must be firm like thunderbolt in one's convictions. Like the thunderbolt that can break anything against which it strikes, without being affected itself, the devotee needs to attack a challenge without losing his confidence.
The lotus in Durga's hand is not in fully bloomed, It symbolizing certainty of success but not finality. The lotus in Sanskrit is called "pankaja" which means born of mud. Thus, lotus stands for the continuous evolution of the spiritual quality of devotees amidst the worldly mud of lust and greed.
The "Sudarshan-Chakra" or beautiful discus, which spins around the index finger of the Goddess, while not touching it, signifies that the entire world is subservient to the will of Durga and is at her command. She uses this unfailing weapon to destroy evil and produce an environment conducive to the growth of righteousness.
The sword that Durga holds in one of her hands symbolizes knowledge, which has the sharpness of a sword. Knowledge which is free from all doubts, is symbolized by the shine of the sword.
Durga's trident or "trishul" is a symbol of three qualities - Satwa (inactivity), Rajas (activity) and Tamas (non-activity) - and she is remover of all the three types of miseries - physical, mental and spiritual.

Devi Durga stands on a lion in a fearless pose of "Abhay Mudra", signifying assurance of freedom from fear. The universal mother seems to be saying to all her devotees: "Surrender all actions and duties onto me and I shall release thee from all fears".

Nieuwe plannen

Hoi allemaal,

Ik ben voor mijn derde week in het weeshuis in Panauti. De kinderen zijn nog steeds leuk (thank God) en het is een goede plek. Toch, zoals mijn titel al verraad, heb ik nieuwe plannen gemaakt. Ik merk dat ik het 'zonde' vind om mijn hele verblijf in Nepal in de Kathmandu vallei door te brengen. Hier is veel afval, veel verkeer en weinig natuur. Daarom heb ik besloten om vrijdag mijn laatste dag in het weeshuis in Panauti te zijn. Zaterdag ga ik naar Kathmandu, zondag naar Nationaal Park Chitwan. Dan heb ik een week op het olifantenprpject met aansluitend een driedaagse junglesafari. Vanuit Chitwan ga ik weer naar Kathmandu en dan vertrek ik voor twee weken naar Pokhara, een mooie stad aan de rand van de Annapurna, wat noordelijker gelegen in Nepal. Daar ga ik ook in een weeshuis werken. Na die twee weken heb ik nog drie weken over. Ik weet nog niet precies hoe ik die ga opvullen. Misschien rondreizen, misschien een meditatiecursus volgen of een trek doen, maar ik voel mij tot nu toe nog niet zo fit, dus zie ik een trek nu nog niet zitten. Maar ik ga het aankijken als ik daar ben en maak dan mijn plannen. Ik heb er zin in!

Verder gaat alles prima, al denk ik veel aan vegaburgers en barbecuen. Het wordt nog steeds elke dag iets warmer. Wat dat betreft is het ook goed dat ik volgende week al naar Chitwan ga i.p.v. eind mei, want tegen die tijd is het daar 40 graden en wachten er veel bloedzuigers op mijn rode goedje.

Tot nu toe heb ik van het projectgeld veel eten gekocht en ik wil de kinderen mee uit eten nemen om echte pizza te eten a.s. vrijdag, mijn laatste dag hier. Het geld neem ik natuurlijk gewoon mee naar de andere projecten.

Ik heb overigens geen bereik met mijn telefoon, dus berichtjes kan ik niet ontvangen. Ik weet ook niet zeker of er in Chitwan internet is, anders ben ik volgende week dus helemaal niet bereikbaar.

Pap en mam, heel erg bedankt voor alle kleine cadeautjes! Het is een feest om elke keer iets open te kunnen maken. De boterwafelzuurtjes (?) heb ik met de kids gedeeld, die er dol op waren. De stroopwafels heb ik zelf allemaal al op, beschamend gewoon.

Tot snel!
Liefs xx

Eerste week Panauti

Hallo allemaal, Even een statusupdate vanuit Panauti. Ik ben zondag veilig doch blauw na een twee uur durende busrit in Panauti aangekomen. Het is een klein stadje met een centrum waar op zich alles wat je nodig hebt te halen is. Het weeshuis staat in een rustig deel van Panauti en heeft uitzicht over akkers en de bergen. De kindjes in het weeshuis zijn fantastisch. Het zijn er tien, variërend in leeftijd tussen 6 en 16. Ze spreken allemaal goed Engels, dus kunnen wij met hen communiceren. Ze zitten nu allemaal in hun examenweken (ze doen elk jaar examen) en dus moet er veel geleerd worden. De dagen zien er nu ongeveer zo uit: om 6u opstaan, een (koude) douche nemen, thee drinken, de kinderen helpen met studeren, van 8 tot 9 een les geven (meestal dansen en zingen), dan ontbijten (Dal Bhat), de kinderen naar school brengen, de oudere kinderen helpen met studeren, de kleintjes weer ophalen, even spelen (de blokfluit is erg populair, helaas), leren, een snack om half vier, studeren, van 17 - 18u weer een les geven, studeren, eten (Dal Bhat) en dan naar bed... Het is vrij vermoeiend om de hele dag met de kinderen te zijn, maar ze zijn heel leuk en dat maakt het het echt wel waard. Af en toe zoeken we (de vrijwilligers) wel even een plekje voor onszelf. Zoals nu, in een restaurantje met wifi. Zaterdag is een vrije dag en dan willen wij terug naar Kathmandu. Even naar Thamel en terug naar het huis om vertrekkende vrijwilligers gedag te zeggen. Na zondag hebben de kinderen twee weken vakantie, dus dan zijn ze de hele dag in het huis. Er zit wel nog een verhuizing aan te komen, maar onduidelijk is wanneer dat precies is. Ze kunnen niet in dit weeshuis blijven wonen door regels vanuit de overheid. Ik hoop zaterdag in Thamel wat foto's van mijn camera te kunnen uploaden! Hopelijk is bij jullie alles goed en nog een fijne week gewenst! Liefs vanuit een 28 graden warm Panauti, Danielle xx